Ik zit op de toilet en daar liggen mijn dichtbundels. Nou ja… 2 boekwerkjes met mijn kronkels erin.
Ik vraag me af waarom het er nu niet meer uit ‘moet’. Misschien ben ik wel te gelukkig of zo. Of gewoon te druk voor ‘die onzin’. Het was nog voor of tijdens Hyves periode. Ja, mensen van 25jaar en ouder kennen Hyves toch nog? Onschuldige variant van feestboek.
Ik zat dan savonds achter de pc (laptops was nog voor de rich and famous…alhoewel…heb m nu nog niet maar wel een mobiel als ‘laptop’) in de huiskamer, tv aan en in reclame ‘effe gedichtje’ schrijven of zo. Aan wedstrijdjes meedoen en in opdracht schrijven. Was leuk ja.
Daarover gesproken… Ik zat tot twee jaar toe bij de laatste drie genomineerden voor het ‘Nationaal literair festival Den Haag’ met een gedicht dat moest voldoen aan een titel of thema. Ik kon mijn ogen en oren niet geloven toen iemand mij feliciteerde… Ik was de hele inzending vergeten.. Zo gaaf. Maar vijf minuten nadat ik mijn naam zag staan hadden we (ik dus) wel een probleem. De prijs. Het in ontvangst nemen van een aantal boeken. Prima. Geldprijsje. Ook leuk. Maar dan…. ‘ ….je draagt je dichterlijke kunsten voor aan een gezelschap van diverse grote schrijvers. Waaronder AFT van der Heijden, Harry Mulisch, Connie Palmen ,Herman Koch ….’ En zo kan ik nog wel effe doorgaan. Als je mij een beetje kent weet je dat dat niet ging gebeuren. Ik heb wellicht een grote mond bij tijd en wijlen…maar never nooit niet als een zaaltje mij aanstaart. Daar is een konijntje die in de koplampen van een auto kijkt niks bij. En al helemaal niet als deze troela per ongeluk iets leuks heeft geschreven en daar mensen naar luisteren die zich een ‘echte schrijver en/of dichter kunnen noemen’.
Velen dachten dat ik me groot hield toen ik opgelucht blij was te horen dat iemand anders er met de prijs vandoor ging. Verre van dus…ik sliep weer gewoon.
Dit geheel terzijde eigenlijk. Want ik lees zo af en toe wel eens gedichten terug. En nu het rare daarvan: ik weet zelden nog waarover het schrijven ging op dat moment! Sommige wel hoor…onderstaande vergeet ik bijvoorbeeld niet snel…
Ik was boos!!!! Een oude werkgever die van communiceren, sociaal wenselijk gedrag en empathie nog nooit had gehoord. En nu moet ik er om lachen. En deze is nog netjes trouwens 😂. Toch jammer dat ze nooit bij mij op de toilet gezeten heeft…😏
Ik vraag me af hoe dat toch komt…ik mis ergens die tijd. 2007-2009. Sociaal media was nog geen trending topic en gedist worden bestond nog niet als werkwoord. Laat staan swaffelen.
Ik wil weer tijd voor het niksen, over dingen nadenken die te simpel zijn voor woorden. Een video huren en erachter komen dat je gewoon een gave hebt voor B-films. Helaas. De spanning van foto’s ontwikkelen en dus geduld hebben… Ik heb steeds minder geduld gekregen met de jaren. Steeds meer haast. Waarvoor? Dat weet niemand. Mijn schoonmoeder was de queen of rust. Die vroeg dan waarom ik weg moest. Ik: “Gewoon daarom..” Zij was de eerste die het openlijk stom vond dat ik altijd haast had. Zonder reden. Gelijk had ze. Ach…een kind houdt je aardig weg bij neurotische kleinigheidjes.
(Edit: hier zocht ik naar een gedichtje wat over geneuzel en gedraal van anderen gaat. Die kan ik me nog voor de geest halen, in stukjes. Alleen die vond ik niet snel genoeg. Dus dan maar niet. 😁)
Maar ik zou dat wel eens moeten googlen… Haastig en ongeduldig. Kijken wat dat psychisch, spiritueel en telekinetisch of whatever betekend. Ach…beter van niet…nog meer pillen kan bijna niet. En voor gedwongen opnamen heb ik geen tijd.
Dit terzijde... 